En toen hield alles op!
Ik kon nog geen taart meer bestellen bij de Hema.....
Eén groot kruis in mijn hoofd.
Na jaren alle rode vlaggen genegeerd te hebben hielden mijn hoofd en lijf er nu toch echt mee op.. En nu?
Iemand zoeken die me kan helpen zo snel mogelijk weer normaal te functioneren.
Weer die lieve leuke moeder te zijn.
Weer die ondernemende horeca-tijger te zijn.
Weer net zo hard te kunnen werken als eerst.
Want dat wil ik, toch? Dat ben ik, toch?
Zo ging het natuurlijk niet.
Van een burn-out leer je dingen, dat is de hele bedoeling.
Nieuwe dingen, of eigenlijk dingen die je diep van binnen wel weet maar waar je niet meer bij stilstaat omdat dat makkelijker is.
Een burn-out leert je stil te staan.
Bij wat je nu eigenlijk allemaal aan het doen bent
Bij wat er om je heen is (ipv. wat er volgens jou zou moeten zijn)
Stilstaan bij jezelf en bij je lijf.
Voelen waar de stress zit, want die stress die zich in jouw lijf heeft opgebouwd en die je vakkundig hebt weten te onderdrukken 'is' er. Je herkent de signalen waarschijnlijk niet eens meer maar het is er en het gaat niet vanzelf weg.
Gelukkig leerde ik hele handige tools toe te passen om te leren ontspannen,
want ja... hoe doe je dat eigenlijk, ontspannen?
Noem het trucjes, handigheidjes, geef het beestje maar een naam... Het hielp mij mijn stressniveau omlaag te brengen zodat ik kon werken aan mezelf.
Ik kreeg weer ruimte in mijn hoofd en in mijn lijf.
De kunst is om deze ruimte vervolgens niet meer zomaar te vullen, maar te kiezen wat bij je past en wat je bij je wil dragen, en de rest te laten voor wat het is.
